Onderwijs met Stijl

Wat leuk om kennis met je te maken! Hieronder lees je mijn verhaal.

Na mijn middelbare school besloot ik dat de Pabo nog steeds de leukste optie was. Nog steeds, omdat ik zeven was toen ik deze keuze al maakte. Ik weet het nog goed. Ik stond op de trap en mijn oude kleuterjuf stond beneden. Vol trots vertelde ik haar dat ik ook juf ging worden. Dat vond ze leuk.

Na drie jaar kleuteren had ik ervaren dat mijn eigen juf niet zo bijster creatief was. Ik deed in het derde jaar namelijk dezelfde werkjes als het jaar daarvoor. Best saai, vond ik toen al. Mijn dagdromen waren boeiender.

Sindsdien stond mijn besluit vast, ik ging zelf een juf worden die meer afwisseling en inspiratie voor mijn leerlingen zou regelen. Dit besluit heeft er onder andere aan bijgedragen dat ik op de Pabo stages regelde op verschillende vernieuwingsscholen om te kijken hoe ze daar te werk gingen. Mijn eigen visie op onderwijs kreeg steeds meer vorm.

Nieuwsgierigheid, creativiteit en het geven van autonomie zijn belangrijk voor mij. Het verwonderen van kinderen en het werken vanuit eigen vragen wilde ik zoveel mogelijk de ruimte geven. Ik probeerde mijn rol als begeleider te ontwikkelen, zonder de kinderen te weinig sturing te bieden waardoor het gevoel van laten zwemmen zou kunnen ontstaan. Soms moet je loslaten en soms een heldere instructie geven om kinderen vooruit te helpen.

In mijn werk komen de interesse en betrokkenheid van kinderen vóór de controle op het leren van de kerndoelen.

Tegenwoordig geef ik trainingen en biedt ik co-teaching aan rondom het werken met en vanuit vragen. Vragen van kinderen, begeleidingsvragen, prikkelende vragen, open en gesloten vragen, reflecterende vragen. Ze hebben allemaal hun waarde.